Klipblog

Ik schrijf over wat mij opvalt, wakker maakt, wakker houdt, laat lachen, tot rust brengt, prikkelt, ontroert, boos maakt, of anderszins raakt.

Willen wat je kunt

Tien jaar geleden kreeg ik een auto-ongeluk, waardoor mijn leven in één klap tot stilstand kwam. Een appende automobilist had het zo druk met haar communicatie, dat ze pardoes vergat dat ze aan het autorijden was en in volle vaart een rood stoplicht naderde. Waar ik braaf voor stond te

Lees verder »

Klusser

Mijn buurman werkt bij Hornbach en dat heeft hem geïnspireerd. Was hij eerder nog een amateurklusser, die wel eens een foutje maakte – zoals het betegelen van zijn terras zonder goede afwatering waardoor alle tegels mosgroen uitsloegen – sinds hij elke werkdag leeft tussen de bouwmaterialen is hij nog enthousiaster

Lees verder »

Zeventien

De angst om racistisch te zijn en te discrimineren, kan leiden tot verkramping en foute keuzes. Daarom deel ik voor het eerst mijn waargebeurde verhaal. ‘Hé meisje!’ riep hij steeds. ‘Hé meisje!’ Ik was zeventien. Er liep een man achter me aan door de stad. Ik was lopend onderweg van

Lees verder »

Het verhaal van Christine: 4 jaar later

Mijn column ‘Vier jaar later’ staat op de website van Wijs Letselschade in ‘Het verhaal van Christine‘. Eerder schreef ik op hun verzoek vijf columns over het letselschadetraject, waar ik in verzeild raakte na een auto-ongeluk in 2014.In deze laatste column vertel ik hoe het nu met mij gaat, vier

Lees verder »

Over dik en dun

Pas vertelde een vriendin tijdens een lunchafspraak dat ze op dieet was. Ze was 10 coronakilo’s aangekomen en wilde die kwijt. Haar broeken konden niet meer dicht, dus er moest iets gebeuren. Op een of andere manier irriteerde haar mededeling me. Ik voelde het opwellen in mijn buik. Hoezo op

Lees verder »

Complotdenker

Ik ben boos, moedeloos en machteloos. Mijn ex-buurvrouw van 28 is een complotdenker, al noemt ze het zelf niet zo. Vandaag had ik weer een vruchteloze discussie via Instagram, waarin ik heel erg mijn best deed om ook te luisteren en niet te oordelen. Ik formuleerde uiterst zorgvuldig en zei

Lees verder »

Muis

Ik geloofde mijn ogen niet. Vanaf de bank zag ik een klein bruin figuurtje rondscharrelen bij de pedaalemmer. Daar liep een muis! Hij schoot weg toen ik erheen liep en was verdwenen. Even twijfelde ik, had ik dit echt meegemaakt? Want hoe kwam een muis in mijn appartement tweehoog? Was

Lees verder »

Anderhalvemetermaatschappij

Zelfs een bevalling moet zo mogelijk plaatsvinden met anderhalve meter afstand tussen moeder en kind. Oké, dit voorbeeld is wat overdreven, maar de ‘intelligente lockdown’ is streng. Alleen zo kan het coronavirus worden ingedamd en de zorg mag niet overbelast raken. Ik snap het allemaal wel, maar een deel van

Lees verder »

Erehaag

De uitvaartbegeleider liep met oprechte plechtigheid naar het spreekgestoelte. Zijn gezicht precies strak genoeg, zijn pak precies grijs genoeg, zijn woorden precies traag genoeg, zodat iedereen het kon bijbenen. Hij nam een adempauze voordat hij begon te spreken. Take the floor, dan pas beginnen. Dat had hij vast geleerd. Het

Lees verder »

Zakdoekje

Ineens is ze er weer, mijn moeder. In de zak van een chic jasje dat ik al vijftien jaar heb bewaard maar nu wil meegeven met een kledinginzameling van Terre des Hommes, vind ik een verfrommeld wit zakdoekje. Door haar verfrommeld, door haar hand gegaan, door haar in die zak

Lees verder »
Christine Kliphuis