Ik schrijf over wat mij opvalt, wakker maakt, wakker houdt, laat lachen, tot rust brengt, prikkelt, ontroert, boos maakt, of anderszins raakt.
Net als ik somber in de kamer zit te hangen omdat schrijven vandaag niet lukt – ik ben erg moe en mijn hoofd voelt als een zware loden kogel zonder hersens – rolt een mailtje binnen. Ik heb geen zin om ernaar te kijken. Ik had vandaag een schrijfdag willen
Nog een week of zes en dan sta ik echt op straat. Ik ben dan bij mijn beide werkgevers officieel ontslagen. Het UWV kijkt vanaf dat moment over mijn schouder mee of ik mij netjes gedraag volgens de rechten en plichten bij een WIA-uitkering. Een paar jaar geleden was ik
Na de afscheidslunch verscheur ik in twee uur tijd alle papieren van mijn baan als klachtenbemiddelaar die nog in mijn werktas zitten. De paperassen zijn gestold op datum verkeersongeluk, nu twee jaar geleden. Ze hebben geduldig in hun mappen gewacht op betere tijden, tevergeefs. Veel aantekeningen en onderwerpen herken ik
Het gezelschap is bont want ze stond midden in het leven, net als haar man, zoon en dochter. Er zijn veel mensen van verschillend pluimage: familie, vrienden, kennissen, collega’s zoals ik. Wat ze delen is hun betrokkenheid bij deze dood en een witte roos. Ze wilde graag dat iedereen er
‘Hoop doet leven, ook al is er geen hoop,’ schreef ik filosofisch in mijn studententijd toen ik treurde om een vriendje dat mij had afgewezen. Ooit zou hij mij vast weer de liefste gaan vinden, droomde ik. Het kwam er niet van, hij is al jaren tandarts in Groningen en
Tien maanden geleden liep ik voor het stoplicht bij een zgn. ‘achteroprijding’ een fikse whiplash op. Het herstel leek mij een eitje, maar bleek onverwacht veel voeten in de aarde te hebben. In een maandenlang revalidatietraject leerde ik – eerst nog tegenstribbelend – de diepere betekenis van accepteren, aanpassen en
Je wil zit in je moeders bil, schijnen sommige ouders tegen hun kinderen te zeggen. Mijn ouders zeiden dat gelukkig niet en wat mij betreft zou die wil ook in je vaders bil kunnen zitten, maar er zit toch iets waars in deze stelling. Sinds het ongeluk van vier maanden
Er zijn dingen waar je nooit over nadenkt tot ze zich voordoen. Eigenlijk geldt dat voor de meeste dingen. Een mens leeft tenslotte per dag en daar gebeurt al genoeg wat je gedachten bezighoudt. Op tijd opstaan, bedenken wat je aantrekt, naar je werk gaan, zorgen dat je daar fris
Een nieuwe baan behoort niet voor niets tot de ‘life changing events’. Ga maar na: een nieuwe werkomgeving, nieuwe collega’s, een nieuwe bedrijfscultuur, nieuwe procedures. Alles wat vertrouwd was, is geschiedenis geworden. In je eigen gedachten blijft die geschiedenis belangrijk, maar veel anderen vinden niet zo relevant hoe je het
Terwijl ik de ene na de andere ordner leegschud in een grote blauwe container, moet ik even slikken. Jarenlang geloofde ik echt dat de kast op mijn werk gevuld was met belangrijke papieren. In ieder geval belangrijk genoeg om te bewaren. Hoe netjes heb ik alles opgeborgen in ordners en