Na drie jaar schrijven, vallen en opstaan en een adem die langer en langer moest worden, is de klus geklaard: mijn boek Klap – als een ongeluk je wereld op zijn kop zet’ is klaar en verschijnt medio 2019 bij Meander Uitgeverij.
In dit autobiografische en persoonlijk geschreven verhaal wil ik de lezer dicht op de huid laten meereizen na het auto-ongeluk dat me in 2014 overkwam. Wat gebeurt er met je als je een heftige whiplash oploopt – een appende automobilist knalde achterop me bij het rode stoplicht – en van het ene moment op het andere uit je gewone leven wordt gekatapulteerd. Als het herstel niet opschiet terwijl je je leven zo graag weer wilt oppakken. Als je onzichtbare letsel tot misverstanden en onbegrip leidt. Als de balans ineens uit je relatie is. Als je jezelf niet meer herkent door problemen in het functioneren van je brein. Als je plotsklaps naast de maatschappij staat en in de wereld terecht komt van revalidatie, re-integratie, letselschade en – uiteindelijk – de WIA. En hoe vind je een nieuwe vorm, hoe aanvaard je de situatie, hoe werk je aan je nieuwe normaal?
Het schrijven van dit boek was in eerste instantie een zoektocht naar het hoe. Ik moest mijzelf opnieuw uitvinden, ook als schrijver.
Een boek schrijven is sowieso een flinke uitdaging, maar zeker als je problemen hebt met overzicht houden en je geheugen, als je concentratie en energie wankel en onvoorspelbaar zijn, als je accu snel leeg is en je belachelijk veel hersteltijd nodig hebt.
Hoe kon ik met mijn beperkingen door het niet-aangeboren hersenletsel (NAH), dat ik aan het ongeluk overhield, toch een nieuw boek schrijven (mijn 23e)? Hoe kon ik het schrijfproces zo behapbaar maken dat ik er niet in zou verdrinken? Hoe kon ik voorkomen dat ik zou verdwalen in al het materiaal en in alle gebeurtenissen en invalshoeken waar ik over wilde schrijven.
Klap werd het moeilijkste schrijfproject dat ik ooit onderhanden had, het werd een meerjarenplan dat dreef op motivatie. Maar het is gelukt!
Ik heb allerlei plannen met dit boek: ik wil lezingen geven aan bedrijfsartsen en werkgevers, aan mensen in de wereld van revalidatie, re-integratie en letselschade, ik wil vertellen over hersenletsel dat een breuk in je levenslijn veroorzaakt en over de pechfactor die ons allemaal kan treffen. En ik wil vertellen over veerkracht en hoop, over hoe het leven je toch weer meeneemt en er altijd weer een halfvol glas blijkt te zijn.