Langzaam
Verteert onzekerheid
Je lichaam
Angst verstopt je keel
Dreunt gedachten
In je hoofd
Die je gelooft
Al weet je
Dat ze niet kloppen

Zwak ben je
Vet
Lelijk
Stom
Afzien is kracht
Afzien is macht

Pijn in je ziel
Zo ongrijpbaar
Wat ben ik waard?
Mag ik er zijn?
Vertaald naar je lichaam
Dat lijdt en hunkert
Naar voeding
Erkenning
Aandacht

De tastbare pijn
Is bijna fijn
Je verdriet
Voel je niet

Gevangen in je eigen
Hongersnood
Loop je achteloos
-Terloops –
Langs de grens
Van de dood

Kom terug, lieve meid
Het is de hoogste tijd
Er wordt op je gewacht
In het leven.